Inzicht in het donker

Volledig donker – helemaal alleen – drie dagen lang – twee keer per dag via een sluis twee kommetjes rijst met groenten en begeleiding in noodgevallen. “Wat bezielt mensen die dit doen?” zou je kunnen vragen. In dit artikel het antwoord.

Vorige week ging ik in Gent in een darkness retreat. Als afsluiting van een tweejarige tantra training met veel meditatie. Ik moet zeggen dat ik er al maanden mee bezig was. Ik zag er tegenop: “Hoe houd ik dat vol? Ik heb al moeite om een uur lang te mediteren, laat staan 3 dagen!” En ook: “Wat ga ik daar allemaal tegenkomen aan angsten en demonen?” Die zorgen maakten dat ik me hield aan het advies om vooraf veel te mediteren in het donker en dat ik ’s nachts vaak lag te denken hoe ik het aan ging pakken. Ik wilde geen dagprogramma voor mezelf volgen met yoga-oefeningen, chakra-breathing of andere mooie activiteiten. Ik wilde helemaal niks plannen om volledig de leegte in te gaan. Ontdekken wat daar te vinden is, wat het mij te vertellen heeft.

Na een warm welkom en het ontdekken van de vertrekken (bed, futon, wc, douche) werd de darkroom om 22 uur afgesloten en werd ik omsloten door het donker. Het was echt donker, geen prikje licht! Het duurde nog een dag voordat al het licht uit mijn ogen verdwenen was: flitsen, vlekken, sterren, alles verdween langzaam totdat het ook donker in mijn ogen was. In de middag van de eerste dag merkte ik dat ik aan het wachten was: “Als er nou straks eten komt, dan ben ik een dag onderweg en dan hoef ik nog maar twee dagen…” Maar ik was niet gekomen om te wachten. Ik kauwde op dit thema en realiseerde me dat ik veel met mijn gedachten in de toekomst ben. Als het dan is, dan is het fijn, want dan kan ik wat eten of dan kan ik weer terug naar huis. Ik maakte een shift en ontspande in het nu. Het is hier prettig warm, ik zit hier goed en voel me lekker. Ik neem waar en voel.

Inzichten

Als de visuele informatie wegvalt, komt er ruimte voor de andere zintuigen. In de verte waren nog wat geluiden van de omgeving te horen maar verder was alles dat ik waarnam van mijzelf: gevoelens, emoties, angsten, gedachten. Maar door de meditatie in het donker begon ook mijn intuïtie zich te openen. Ik stelde vragen en kreeg antwoorden. Ik vroeg over mijn boek, waarachtigheid, overtuigingen, herkaderen, de leegte, mijn relaties, verslavingen, de chaos in deze tijd en steeds kreeg ik heldere antwoorden. Ik snapte wat ik hier in dit leven te doen heb en welke gidsen me daarbij ondersteunen. Ik kwam in een diepe rust en genoot van de zachtheid van het donker.

Plots ging de noodtelefoon af! Wat een kabaal! Ik was zo overdonderd dat ik te laat was om op te nemen. Ik belde de begeleidster terug en kreeg te horen dat zij niet had gebeld en dat dit in 10 jaar tijd nog nooit was voorgekomen. Het was indrukwekkend om te merken dat de buitenwereld met zo’n hoge intensiteit op me inbeukte: misschien wel 100 keer zo sterk als mijn eigen gedachteprocessen en intuïtie. Ik begreep dat als ik in de buitenwereld wil blijven voelen wat er in mij leeft, ik de externe werkelijkheid op een actieve manier moet uitzetten. Anders wordt ik volledig overspoeld.

In deze drie dagen stond de tijd stil, was ik de tijd kwijt en wist ik niet meer waar ik was. Een time-out waarin ik mocht zakken in waarheden. Het was echt fantastisch en ‘life-changing’. Ik had dit voor geen goud willen missen (hoezeer ik er ook tegenop zag). Hoe zou dit voor jou zijn? Zou je zoiets ook wel aan willen gaan om te ontdekken wat het donker bij jou naar boven brengt? Of vermijd je dit liever?